Dzisiej, przi Wielkanoci, wciepujã tumaczynie wiersza Josepha von Eichendorffa – „Ostern”. To krōtki, piykni utwōr we ftorym przeplatajōm se smutek a radojść, śmierć a życie – motywy, co sōm charaktyrystyczne do Wielkanoci. Autor pokŏzuje jak wiosna przinojsi ôdrodzynie – niy ino we przyrodzie, ale i we ludzkich sercach i tygo Wōm życzã na ty świōnteczne dni 😊
OSTERN - Joseph von Eichendorff
Vom Münster Trauerglocken klingen,
Vom Tal ein Jauchzen schallt herauf.
Zur Ruh sie dort dem Toten singen,
Die Lerchen jubeln: Wache auf!
Mit Erde sie ihn still bedecken,
Das Grün aus allen Gräbern bricht,
Die Ströme hell durchs Land sich strecken,
Der Wald ernst wie in Träumen spricht,
Und bei den Klängen, Jauchzen, Trauern,
Soweit ins Land man schauen mag,
Es ist ein tiefes Frühlingsschauern
Als wie ein Auferstehungstag.
WIELKŎNOC - tumaczynie własne
We katedrze żałobne dzwony uderzajōm,
Ze doliny wznojsi se żol.
Zmarłym piejśń śpiewajōm,
Skrōwnki tŏbujōm kebyjś wstŏ!
Ziemiōm cicho przykryte istnienie,
Na grobie bluszcz se pnie,
Bez land lecōm światła strumiynie,
Las gŏdŏ choby we śnie,
Dźwiynki, westchniynia, głosy,
Kej ino wejrzeć poradzisz daleko,
To je głambokie poruszynie wiosny
Jak we dziyń Zmartwychstania Pańskiygo.
