Eichendorff po naszymu - "Ostern" / "Wielkŏnoc"

Dzisiej, przi Wielkanoci, wciepujã tumaczynie wiersza Josepha von Eichendorffa – „Ostern”. To krōtki, piykni utwōr we ftorym przeplatajōm se smutek a radojść, śmierć a życie – motywy, co sōm charaktyrystyczne do Wielkanoci. Autor pokŏzuje jak wiosna przinojsi ôdrodzynie – niy ino we przyrodzie, ale i we ludzkich sercach i tygo Wōm życzã na ty świōnteczne dni 😊

OSTERN - Joseph von Eichendorff

Vom Münster Trauerglocken klingen,

Vom Tal ein Jauchzen schallt herauf.

Zur Ruh sie dort dem Toten singen,

Die Lerchen jubeln: Wache auf!

Mit Erde sie ihn still bedecken,

Das Grün aus allen Gräbern bricht,

Die Ströme hell durchs Land sich strecken,

Der Wald ernst wie in Träumen spricht,

Und bei den Klängen, Jauchzen, Trauern,

Soweit ins Land man schauen mag,

Es ist ein tiefes Frühlingsschauern

Als wie ein Auferstehungstag.

WIELKŎNOC - tumaczynie własne

We katedrze żałobne dzwony uderzajōm,

Ze doliny wznojsi se żol.

Zmarłym piejśń śpiewajōm,

Skrōwnki tŏbujōm kebyjś wstŏ!

Ziemiōm cicho przykryte istnienie,

Na grobie bluszcz se pnie,

Bez land lecōm światła strumiynie,

Las gŏdŏ choby we śnie,

Dźwiynki, westchniynia, głosy,

Kej ino wejrzeć poradzisz daleko, 

To je głambokie poruszynie wiosny

Jak we dziyń Zmartwychstania Pańskiygo.

             

Eichendorff po naszymu - "Herbst" / "Jesiyń"

Po pŏru dniach, we kerych niy bōło pogoda prziszło nazŏt słońce.

Niy blenduja już tak fest jak bez lato, ale ôd niygo promienie dali nŏs mogōm ôgrzŏć we czasie jesiynnego szpacyru, na ftori Wŏs dzisiej zabierōm. 

Toż ôblyczcie se jaki fajni mantel i szczewiki a pōdźcie ôbejrzeć eli jesiyń wyglōndŏ tak jak we wierszu ôd Eichendorffa, kery przetłumaczōłach 😊

HERBST - Josef von Eichendorff

Es ist nun der Herbst gekommen,

Hat das schöne Sommerkleid

Von den Feldern weggenommen

Und die Blätter ausgestreut,

Vor dem bösen Winterwinde

Deckt er warm und sachte zu

Mit dem bunten Laub die Gründe,

Die schon müde gehn zur Ruh.

 

Durch die Felder sieht man fahren

Eine wunderschöne Frau,

Und von ihren langen Haaren

Goldne Fäden auf der Au

Spinnet sie und singt im Gehen:

Eia, meine Blümelein,

Nicht nach andern immer sehen,

Eia, schlafet, schlafet ein.

 

Und die Vöglein hoch in Lüften

Über blaue Berg und Seen

Ziehn zur Ferne nach den Klüften,

Wo die hohen Zedern stehn,

Wo mit ihren goldnen Schwingen

Auf des Benedeiten Gruft

Engel Hosianna singen

Nächtens durch die stille Luft.

JESIYŃ - tłumaczynie własne

Prziszła jesiynnŏ pora,

Letni kleid ftori zastała

Symła ze pola  

A liściōw naciepała,

Przed wiatrym zimowym

Dŏwŏ ciepło

I chroni ziymia tepichem kolorowym,

Ftoryj se już zmierzło.

 

Widać jak idzie bez pola

Frela gryfnŏ,

Ze dugymi wosōma

Złote nici nad brzegōma wiyszŏ

I nuci piosynka ta:

Ej, wy kwiŏteczki moje,

Już na boki zaglōndać niy trza,

Ej, Zawrzyjcie płatki swoje

 

A ptōki we lufcie furgajōm

Nad wiyrchōma i jeziorōma światłymi

Aże do dalekij przepajści se udajōm,

Ze cedrōma srogimi,

Kaj ze złotymi skrzidłōma

Słychać ôd aniołów śpiywanie

Nad błogosławionych grobōma

Aże noc niy ustanie.

Eichendorff po naszymu - "Mondnacht" / "Noc we kerŏ miesōnczek blynduje"

Szterował Wŏs miesiōnczek we nocy? Bo mie ja. A wszystko bez to iże wczoraj boła pełnia, kerołse mianuje "Kojżli Miesiōnczek".

W ôstatnioł noc miesiōnczek boł bliżi ziymi niż dycki, barzi blyndowoł i wyglōndoł choby boł srogszi.

Niy poradziołach spać, toż wejrzałach, eli Eichendorff niy napisoł jakygo wiersza ô miesiōnczku. Znalazłach gryfny wiersz „Mondnacht” i zmajstrowałach ôd ônygo tłumaczynie na ślōnskoł gŏdka 😊

MONDNACHT - Josef von Eichendorff 

Es war, als hätt der Himmel

die Erde still geküsst,

dass sie im Blütenschimmer

von ihm nun träumen müsst.

 

Die Luft ging durch die Felder,

die Ähren wogten sacht,

es rauschten leis die Wälder,

so sternklar war die Nacht.

 

Und meine Seele spannte

weit ihre Flügel aus,

flog durch die stillen Lande,

als flöge sie nach Haus.

NOC WE KERŎ MIESIŌNCZEK BLYNDUJE - tłumaczynie własne  

To było choby ôd nieba ukrŏdkym

Ziymia kusika dostała,

I tera ze całym kwieciym      

ô nim śnić baje musiała.

 

Luft bez pola szoł,

Ôbałoł kłos,

las cicho groł,

w ta gwiejździstŏ noc.

 

Dusza mojŏ porozciōngała

szyroko skrzidła ftore moł

nad ziymiōm cicho se leciała,

choby do dōm ftori znoł.

Kŏżdi szukŏ swojygo heimatu

Dzisiej blank jednako jak ôstanio – temat heimatu, ale już niy u Eichendorffa, a u mie 😊 Je to jedyn ze moich piyrwszich wierszy, kery żech napisała ôńskiego roku. Gŏdŏ ô rozmajtich prziwiōnzaniach do familijnich strōn. 

Ô mie je we trzeci zwrotce, a ti kaj se widzisz?  

KŎŻDI SZUKŎ SWOJYGO HEIMATU

Jedni z niygo wyjadōm 

I już nigdy do niygo nazŏd niy przijadōm 

Niy bandōm chcieli tygo miyjsca pamiyntać

Bo bandōm se po świecie szwyndać

Jedni z niygo wyemigrujōm

Ale źle se ze tym poczujōm

Bo dycki go w sercu bandōm mieli

i nazŏd ku niymu jechać bandōm chcieli 

Niyftorzi po latach powrōcōm do niygo 

I doł to ônym wiela dobrygo

Ôd nowa go poznajōm 

I jeszcze barzijj pokochajōm

Sōm i ôné co korzynié w nim zapuszczōm 

I nigdy go niy ôpuszczōm 

Całé życié bandōm w nim miyszkali

I swojé szczyńścié budowali 

Eichendorff po naszymu - "Errinerung" / "Spōmniynié"

Niykerym ludziōm życie tako se ułożi, iże ôpuszczōm familijne strōny i wyjadōm do cudzygo placu.

Postrzōd nich bandōm tacy co se wartko do nowygo przizwiczjōm i niy za fest bandōm chcieli wrŏcać nazŏt. 

Inksi bandōm tynsknić za miejscym w kerym lŏtali za bajtla, bandōm go durch wspominać i ô nim śnić. 

Eichendorffowi tyż prziszło wywandrować we świat. Dycki baje, ale fest tynskioł do swojygo heimatu i bez to w moc wierszach ô tym heimacie pisoł.

Przikładem mōge być wiersz „Errienrung”, ftori dziesiej tłumaczã. 

ERRINERUNG - Joseph von Eichendorff

Lindes Rauschen in den Wipfeln,

Vöglein, die ihr fernab fliegt,

Bronnen von den stillen Gipfeln,

Sagt, wo meine Heimat liegt?

 

Heut im Traum sah ich sie wieder,

Und von allen Bergen ging Solches

Grüßen zu mir nieder,

Daß ich an zu weinen fing.

 

Ach, hier auf den fremden Gipfeln:

Menschen, Quellen, Fels und Baum,

Wirres Rauschen in den Wipfeln

Alles ist mir wie ein Traum.

Die fernen Heimathöhen,

Das stille, hohe Haus,

Der Berg, von dem ich gesehen

Jeden Frühling ins Land hinaus,

Mutter, Freunde und Brüder,

An die ich so oft gedacht,

Es grüßt mich alles wieder

In stiller Mondesnacht.

 SPŌMNIYNIÉ - tłumaczynie własne 

Strōmy, co szumicie,

Ptŏki, co żejście we luftcie sōm,

Zdrzōdła, co ze gōr wybijŏcie,

Rzōndźcie, kaj mōj dōm?

Dzisiej we śnie,

Żech je zobŏczōł

A wszyske ôné pozdrŏwiały mie,

Aż żech płakać bōł zaczōł.

Ach, sam na cudzich wiyrchach: 

Ludzie, zrzōdła, kamiynié,

Dziwné szumiynié we strōmach 

Wszystji he di nue jak synne marzynié.

Wiyrchy, keré znōm we ôddali, 

Dōm wysoki, we kerym pokōj panuje, 

Gōra, co my z niyj zaglōndali, 

Jako wiosna wiejś ôpanowuje, 

Muttra, kamraty a braciŏ,

Ô ftorich myjślã niyrŏz, 

Wszysko mie pozdrŏwiŏ 

W noc, w kerŏ miesiōnczek slŏz.

Eichendorff po naszymu - "Werktag" / "Dziyń powszedni"

Jak dycki weekend mie wartko zlecioł i prziszoł pyndziałek, a ze niym robota i inksze sprawunki.

Zwykłi dziyń, kery se niy baje za bardzo rozmajti ôd tich wielu co już bōły i jeszcze bandōm. W kerym se niyrołzki czowiyk zastanawiŏ kaj tak richtig to życie go kludzi.

Joseph von Eichendorff mioł podobne przymyjślynia, kery ôpisoł we krōtkym wierszu „Werktag”, ftōrygo mōje tłumaczynie na ślōnski sam dzisiej publikujã.

WERKTAG - Joseph von Eichendorff

 Wir wandern nun schon viel hundert Jahr,           

Und kommen doch nicht zur Stelle  

Der Strom wohl rauscht an die tausend gar,                  

Und kommt doch nicht zur Quelle.

 

DZIYŃ POWSZEDNI - tłumaczynie własne 

 Wanderujemy lǒt wiela,

A niy przilejziymy na tã stellã

Choby rzyka, co durch żynie,

A do zdrzōdła niy przipłynie.

Fto jŏ je i co jŏ sam robia?

Urodzioł żech se we Ślōnsku, gŏdōm po Ślōnsku i fest przajã mojymy małymu heimatowi. 

Życie mie ciepło nojprzōd na wschōd, niyskorzi na zachōd a jeszcze niyskorzi nazŏd do „dōm” skōnd pochodzã.  

Dopiyro terŏzki tyn mōj heimat tak richtig poznŏwōm, ôdkrywōm ôd niygo historyjŏ i czujã se ze nim jeszcze barzi zwiōnzanŏ.

Ze tygo wyszło, że żech sama zaczłã tworzyć po ślōnsku swoje teksty, ale tyż prōbujã tłumaczyć wiersze ôd Josepha von Eichendorffa. Chcã se tym sam ze Wami podzielić i Wŏs tym zainteresować.

Dŏwejcie znać we komyntarzach, eli Wōm se to bandzie podobać 😊

fot. Katarzyna Myślińska Photography