Dzisiej mōmy Walentynki toż baje ździebko ô miłojści 😊
Nojprzōd chcã se na chwila zatrzimać na mojym ślōnskym blogu wele słōw srogygo polskiygo wiyszcza:
„Kto miłości nie zna ten żyje szczęśliwy i noc ma spokojną i dzień nie tęskliwy” [Adam Mickiewicz – Dziady cz. III]
Mogło by se wydŏwać,
iże to je prŏwda – bez miłojści niy ma tynskniyniŏ, niypewnojści a czowiek mŏ
pokōj, bo żŏdyn go niy zrani. Ale eli to je richtig szczyńście?
Miłojść je nojgryfniejszym geschynkym, keri mōgymy ôd kogojś dostać abo komuś dać, mimo, iże czansto wiōnże se ze bōlym i cierpiyniym. To ôna nodŏwŏ naszymu życiu syns. Bez miłojści, chōby tyj nojbarzi ulotnyj, dni sōm prōżny a nocy pozbawione marzyń i nadzieji.
Ôtworzynie se na miłojść wymŏgŏ ôdwagi. Mōgymy se zranić, mōgymy upajść, ale kŏżdŏ prōba pomŏgŏ nōm spochŏpić, kim my sōm i czygo chcymy. Miłojść je zdrzadłym, we kerym widzymy swoje nojmocniejsze strony, ale i ty, nad kerymi trza pracować. To dziynki tyj drugij ôsobie uczymy se ściyrpliwojści, zrozumiyniŏ, poświyncyniŏ, a przede wszyjskim – prŏwdziwyj głymbi włŏsnych uczuć. Miłojść dŏwŏ nōm siōła do pokonywaniŏ trudnojści i do byciŏ lepszōm wersjōm siebie.
W miłojść nigdy niy ma gwarancyji,
iże wszystko pōdzie dobrze. Miłojść wymŏgŏ gotowojści, keby zaryzykować nawet
jejźli niy wiadomo co baje. Gotowojści, keby być zusammen, ôdkrywać se
nawzajym, budować cojś, co moge być piykne.
Bez miłojści życie moge se wydŏwać
spokojniejsze, ale je pozbawiony emocyji, kery sprawiajōm, iże chce nōm se
budzić kŏżdygo dnia. Uśmiych, czułe wejrzynie i bliskojść drugygo człowieka sōm
rzeczōma bezcynnymi. Dlatygo warto szukać, próbować i walczyć o miłojść…
Nawet jeźli niy kŏżdŏ miłojść skōnczi se spełniyniym, to te krōtke chwily wele kogojś, fto je do nŏs ważni, sōm warte ryzyka. Ôd nich ślad już na dycki ze nami ôstanie i baje przipominŏ nōm iże żyli my tak richtig 😊
A jako jŏ widzã miłojść? Je to uczucie, kery je pōłne sprzecznojści - poradzi przyniejść radojść, ale i tynsknota... Ôdpowiedzi szukałach we słowach, kery ułożołach we wiersz, do ftorygo przeczytaniŏ Wŏs zaprŏszōm 😊
MIŁOJŚĆ JE JAK STRŌM
Miłojść je jak strōm
Keri ze ziorka rojśnie
Zasioni na zygrodzie ze nadzijōm
Przi cichyj wiojśnie
Czekej cierpliwie
Poleku drugygo ôdkrywej
Keby korzyń chyciŏ prawdziwie
Sercym ônygo podlywej
I choć se wydŏwŏ
Iże nic se niy dzieje
Ôn se w ziymi umacniŏ
Keby przetrwać
Rozmajte zawieje
Niy bōj se natrudzić
Dej mu wyrojś ponad piyń
Keby se szło przed dyszczym skludzić
A w upale znolejźć ciyń
Naprawiej błyndy
Rōb co we twojyj mocy
Aże pujści pyndy
I wydŏ ôwoce
A jak zrobi se burza
Kerŏ gałanzie połomie
Tedy szukej kluczyka
Co sercy ôtworzyć umie
Sōm i tacy kerzi zamiast sadzić
Wolōm trzimać ziorka w kabzie
Niy bandōm se wadzić
Ale ich łōnka prōżnŏ bandzie
Ôni niy chcōm se trŏpic
Samōm prōbōm istnieniŏ
Niy umiōm spochŏpić
Iże ôna nadŏwŏ ôd nich życiu znaczyniô
Toż kej mŏsz szansa to ziorke siej
Pielyngnuj je mimo trudnojści
W tyn strōm wiara miej
Bo to je syns życia w całojści.
