Eichendorff po naszymu - "Winternacht" / "Zimowŏ noc"

Pŏra dni do zadku świat wyglōndoł choby se na chwila zatrzimoł – wszandzie bōł śniyg a cisza zimowyj nocy nadŏwała tyj chwili magiji. Terŏzki śniyg stajoł, ale zima dali nōm ô sobie przipominŏ chōdnym luftem a sagatymi strōmōma.

Atmosfera zimowyj nocy ôpisoł Joseph von Eichendorff we swojym wierszu „Winternacht”. Je to gryfni, einfachowi ôbraz przirody i uczuć, kery znŏ kŏżdi ze nŏs – tynsknoty, ciszy i nadzieji na nowi poczōntek.

Zachyncōm do przeczytatniŏ mojygo tłumaczyniŏ tego wiersza i chwila refleksyji we tym zimowym czajsie 😊

WINTERNACHT - Joseph von Eichendorff

Verschneit liegt rings die ganze Welt,

ich hab' nichts, was mich freuet,

verlassen steht der Baum im Feld,

hat längst sein Laub verstreuet.

 

Der Wind nur geht bei stiller Nacht

und rüttelt an dem Baume,

da rührt er seinen Wipfel sacht

und redet wie im Traume.

 

Er träumt von künft'ger Frühlingszeit,

von Grün und Quellenrauschen,

wo er im neuen Blütenkleid

zu Gottes Lob wird rauschen.

ZIMOWŎ NOC-  tłumaczynie własne 

Całi świat zaśnieżōni,

niy ma rzeczōw kery by mie radowały,

na polu stoi strōm ôsamotniōni,

kerygo listki dŏwno sleciały.

 

Ino we cichŏ noc wiater grŏ

Gałanzie lekko wprawiŏ we ruch,

Aże do wierchōw zaleciŏ

I gołdŏ pojśrōd snōw.

 

Marzi ô prziszłyj wiojśnie,

ô rzyce kerŏ baje szumiała,

kej we kleid ze kwiŏtkōma ôbrojśnie

na Pōnbōczka chwała.